Pa Mania General (เรื่องทั่วไปปามาเนีย) > Health & Fitness

ยิ่งสูง ยิ่งต้องเลือกมาก เลือกยากและโอกาสเสี่ยงสูง

<< < (2/2)

พี่ลีโจ:
 :sd23: ขอบคุณครับ

พี่โต้ง Tongsom:
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ถ้าไม่เจอกับตัวเองจะไม่รู้สึก ผมมั่นใจเลยว่า สมช. ที่อ่านข้างบนแล้ว
จะรู้สึกเฉยๆ แต่เมื่อวันใดที่ มีต่ำแหน่งสูงๆ จะมีคน 3 กลุ่ม จะมองว่า
- ถ้าไม่มีผลงานเตะตา ผู้บริหารระดับสูง จะได้ปรับต่ำแหน่งได้อย่างไร ( ผจก. หรือ รองลงมาคิด )
- ไม่เห็นทำอะไรเลย ปัญหาเยอะแยะ คุณภาพก็แย่ ปรับได้ไง ( ผจก. หรือ รองลงมาคิด )
- เฉยๆ ( ต่ำแหน่งล่างๆ ไม่รู้เรื่อง )

ในขณะที่อยู่ในต่ำแหน่งใหม่นั้น บุคคลรอบข้างโดยตรง จะไม่แสดงอะไรออกต่อหน้า เพราะต่ำแหน่งเราสูงกว่า ( ส่วนนินทาลับหลัง เป็นเรื่อง ปรกติ )
หน้าที่การทำงาน ความรับผิดชอบมากขึ้น ความโดดเดี่ยวมากขึ้น รับแขก รับลูกค้า ประชุมเยอะ เข้าห้องโน้น ออกห้องนี้  เวลาที่จะไปเดินในโรงงานน้อยลง
อย่างเห็นได้ชัด และ ไม่รู้ตัวเองด้วย ว่าห่างเหินจากลูกน้อง เมื่อเปรียบเทียบกับ ก่อนหน้าที่จะได้รับต่ำแหน่ง

ความกดดัน ทั้งข้างบน และ ข้างล่าง ทำให้เราต้องประสานทั้งสองฝ่าย ความเสี่ยงต้องมีทุกนาที  พลาดไม่ได้เด็ดขาด ( เมื่อก่อนอาจได้บ้าง ลูกพี่ปกป้อง )
การรายงานก็ต้องดูจังหวะให้ดี ไม่งั้นโดนด่าหนัก คนไทยไม่ชอบ และ รับไม่ได้กับการโดนด่า หน้าบาง จรืงไหมครับ

เมื่อ วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นอาทิตย์ เป็นเดือน เป็นหลายๆเดือน เป็นปี และเป็นปีๆ ตัวเราเองจะเหมือนคนแปลกหน้า สำหรับลูกน้องเกือบทุกระดับไปเรื่อยๆ

และ เมื่อวันใดที่คุณหมดอำนาจ เมื่อนั้น จะมีให้กำลังใจนับหน้าได้เลย ถ้าเป็นสมัยก่อน มีเป็นร้อยๆ จริงๆนะ
เดินไปไหน ทุกคนเดินผ่าน ก้มหน้าให้เล็กน้อย แสดงถึงความเคารพ แต่หลังๆซิ มีนืดหน่อย

เคยฟัง เคยอ่าน แต่ไม่รู้สึก แต่เมื่อมาเจอกับตัวเอง เป็นความรู้สึกที่ได้อ่านเลย

พีชิน ปาดำ บุรีรัมย์:
ผมคนนึงล่ะ ที่ไม่อยากโต แบบภาคบังคับ...

ยิ่งสูง ยิ่งหนาว นี้เรื่องจริง เพื่อนน้อยลงเรื่อย ๆ แต่คนรู้จักมากขึ้น ต้องคบคนมากขึ้น ใส่หน้ากากมากขึ้น  ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง

หนาวไม่พอ รู้สึกอึิดอัดด้วย เป็นลูกน้องเหนื่อยกายบ้าง ทำงานสบาย(ใจ) ทำตามคำสั่งให้ดีที่สุด...  ง่าย

เป็นคนระดับกลาง ๆ มีหัวหน้า มีลูกน้อง  ถูกใจเจ้านาย ไม่ถูกใจลูกน้อง  ลูกน้องรัก เจ้านายเขม่น เจ้านายรัก ลูกน้องหมั่นไส้

อยากจะได้ทั้ง 2 อย่างต้องทำไง ในเมื่อ ผลประโยชน์ ขององค์กรคือที่ตั้ง...  สุดท้าย  บ่ามึง คือ บันไดกู  โลกนี้ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดจริง ๆ  :sd21:

สุนทร:

--- อ้างจาก: พี่โต้ง Tongsom ที่  8 เมษายน 2014, 08:20:45 ---มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ถ้าไม่เจอกับตัวเองจะไม่รู้สึก ผมมั่นใจเลยว่า สมช. ที่อ่านข้างบนแล้ว
จะรู้สึกเฉยๆ แต่เมื่อวันใดที่ มีต่ำแหน่งสูงๆ จะมีคน 3 กลุ่ม จะมองว่า
- ถ้าไม่มีผลงานเตะตา ผู้บริหารระดับสูง จะได้ปรับต่ำแหน่งได้อย่างไร ( ผจก. หรือ รองลงมาคิด )
- ไม่เห็นทำอะไรเลย ปัญหาเยอะแยะ คุณภาพก็แย่ ปรับได้ไง ( ผจก. หรือ รองลงมาคิด )
- เฉยๆ ( ต่ำแหน่งล่างๆ ไม่รู้เรื่อง )

ในขณะที่อยู่ในต่ำแหน่งใหม่นั้น บุคคลรอบข้างโดยตรง จะไม่แสดงอะไรออกต่อหน้า เพราะต่ำแหน่งเราสูงกว่า ( ส่วนนินทาลับหลัง เป็นเรื่อง ปรกติ )
หน้าที่การทำงาน ความรับผิดชอบมากขึ้น ความโดดเดี่ยวมากขึ้น รับแขก รับลูกค้า ประชุมเยอะ เข้าห้องโน้น ออกห้องนี้  เวลาที่จะไปเดินในโรงงานน้อยลง
อย่างเห็นได้ชัด และ ไม่รู้ตัวเองด้วย ว่าห่างเหินจากลูกน้อง เมื่อเปรียบเทียบกับ ก่อนหน้าที่จะได้รับต่ำแหน่ง

ความกดดัน ทั้งข้างบน และ ข้างล่าง ทำให้เราต้องประสานทั้งสองฝ่าย ความเสี่ยงต้องมีทุกนาที  พลาดไม่ได้เด็ดขาด ( เมื่อก่อนอาจได้บ้าง ลูกพี่ปกป้อง )
การรายงานก็ต้องดูจังหวะให้ดี ไม่งั้นโดนด่าหนัก คนไทยไม่ชอบ และ รับไม่ได้กับการโดนด่า หน้าบาง จรืงไหมครับ

เมื่อ วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นอาทิตย์ เป็นเดือน เป็นหลายๆเดือน เป็นปี และเป็นปีๆ ตัวเราเองจะเหมือนคนแปลกหน้า สำหรับลูกน้องเกือบทุกระดับไปเรื่อยๆ

และ เมื่อวันใดที่คุณหมดอำนาจ เมื่อนั้น จะมีให้กำลังใจนับหน้าได้เลย ถ้าเป็นสมัยก่อน มีเป็นร้อยๆ จริงๆนะ
เดินไปไหน ทุกคนเดินผ่าน ก้มหน้าให้เล็กน้อย แสดงถึงความเคารพ แต่หลังๆซิ มีนืดหน่อย

เคยฟัง เคยอ่าน แต่ไม่รู้สึก แต่เมื่อมาเจอกับตัวเอง เป็นความรู้สึกที่ได้อ่านเลย

--- End quote ---
..............ก่อนอื่นมอบไลค์ก่อนเป็น 102 แล้ว เขียนได้โดนยิ่งนักครับมันอธิบายยากจริงๆผมก็อยากอธิบายแบบนี้แต่มันจุก หาคำขึ้นต้นและลงท้ายไม่ได้ วู้.... มันยากตรงประสานทั้งสองฝ่ายนี่แหละผมเห็นแล้วบางคนไม่ขอเอาตำแหน่งทั้งๆที่อายุใกล้เกษียณ เขาบอกว่าขออยู่อย่างสงบทีแรกไม่เข้าใจ บัดนี้เข้าใจแล้ว กำลังหาทางลงครับ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว